Bazı insanlar vardır, çevrelerinde bulunan insanların zaaflarından yararlanarak, bu zaafları kendi çıkarlarınla örtüştürürler.
Zaaf, insanı ele geçiren ve başkalarının kolayca ele geçirmesini sağlayan içsel bir dürtüdür. Sanırım, güzel duygulardaki bütün kavramların en can yakıcı olanıdır.
Tutku gibidir zaaf. Tutkuyla benzer yönleri olup aynı kapıya çıksa da, ilişkilerde yeri geldiği zaman başkaları tarafından çok iyi ve ustaca kullanılan kurnazca davranışlar altında ezilen bir duygudur.
Zaaf çıkarcı, kurnazca düşünülen fikirler karşısında kötüye kullanılır. Çevrende bulunan insanlar bir zaafını yakalamaya, fark edemeye görsün, anladıkları an elleri yakandadır. Kurtulamazsın. Artık onların çıkarıcı, kurnaz, bencil, kıskanç düşünceleri karşısında boyun eğmekten başka çaren yoktur. Aslında kendi zaaflarını saklamak, ortaya çıkarmamak için başkalarının zaaflarını kullanırlar.
Senin İyi niyetinin, güzel duygularının ve bunlardan oluşan zaaflarının bir anlamı yoktur onlar için. Ellerinde bir çocuğun oyuncağıyla oynadığı gibi seninle oynarlar. İyi niyet, iyimserlik her zaman yenilir, çıkarcı düşünce karşısında.
Melodi AKÇAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder