Ağlamak, gözlerinden yaşlar boşalırcasına, hiç kalmamacasına kadar ağlamak. Yitip giden duyguların içerisinde kaybolmak. Bir damla gözyaşının bütün kederleri sildiği, yok ettiği duygularda yüzmek.
Ağlamak, çare bulmak. Ağlamak kötü duyguların çıkış kapısı. Keşke o çıkış kapısının ucunu görebilsek. Delice yağan yağmurların bir anda dindiği gibi, gözyaşları içinde kurumak...
Olmuyor..... Ağlamak her derde çare olmuyor...
Sadece rahatladım, bu yoğun duygulardan kurtuldum, üzerimden bir yük attım sanıyorsun, ama, olmuyor.... Ağlamak her derde çare olmuyor...
Bazen kendi gözyaşlarının içerisinde boğuluyorsun. Boğazına bir şeyler düğümleniyor, boğazın acıyor, yutkunamıyorsun....Sen ağladığınla kalıyorsun...
Sen ağladıkça, seni aciz sanıyorlar. Bilmiyorlar, sanki kendileri ağlamıyorlar. Ağlamayı gurur sanıyorlar. Ağlamayarak, gururlarını arttırdım, güçlendim sanıyorlar.
Bilmiyorlar, ağladığında mutsuz olduğunu bilmiyorlar. Onlar seni gurursuz, güçsüz sanıyorlar.
Boşver sen yinede onların karşısında ağlama arkadaş! ÇÜNKÜ, Ağlamak her derde, HER DUYGUYA çare olmuyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder