Kış yavaş yavaş bahara bırakıyor kendini. İlkbahar güneşi yüzünü göstermeye başladı. Baharın kokuları belli ediyor geldiğini. Göçmen kuşlar terk ettikleri yerlere doğru çoktan yolculuğa çıktılar.
Tarlalarda çimenler yeşerdi. Aralarında seyrek seyrek çiçekler açıyor.
Kimi sarı, kimi beyaz, kimi eflatun renginde... Bir panayır yerini andırıyorlar.
İnsanlar kışın yorgunluğunu üzerlerinden atmak istercesine bahara kucak açıyorlar. Bir sabah güneşi, iliklerine kadar işliyor. Bunca soğuktan sonra...
Kışlık kıyafetler yavaş yavaş baharlık kıyafetlere bırakacak yerini. Baharlık giysi bulmak zor olur genelde üzerimize. Ya kalın, ya incedir kıyafetlerimiz. Ortası yoktur çoğunlukla hepimizde. Bu yüzden ilkaharın güneşine aldanırız. Sımsıcak havayı görünce ısınacağız sanırız. İnce bir hırka, ya da yelekle baharı karşılarız. Hastalıklar bu mevsimde başlar. Hava değişikliği, vücudumuzu daha bir yorgun yapar.
Yeni yeni ümitler yeşerir içimizde, çiçeklerle, çimenlerle birlikte.
Umutlarımızı bu bahara bırakırız ve gelen bu baharla birlikye yeni dünyalara yelken açarız...
Melodi AKÇAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder