Şu dünyada insanın yaşarken hissettiği en güzel duygu, kendini sevmesi ve inanması.. İyisiyle, kötüsüyle bencilliğe dönüştürmeden kendini kabul etmesi. Senin hissettiklerini kimse seninle aynı oran ve aynı ölçüde hissetmiyor. Yeri geldiği zaman senin düşüncelerin, duyguların onlarınkinden bir ölçü daha küçük çıkıyor.
Aslında seni umursayan yok. Ailenden başka. Etrafında bulunan insanlar sadece aldatmaca. Sen umursanmak değer biçilmek istiyorsun çevrendekiler,arkadaşların tarafından ama, senin düşüncelerini umursayan yok....
Herkes bir günü nasıl daha rahatça geçirebilirimin derdince. Almış başını gidiyor, bencillik duygusu. Durdurmak istiyorsun, bir şeyler söylüyorsun. Senin sesinin, duygularının hiç bir anlamı yok. Hep sen suçlu, hep sen yanlış, hep sen aramayan, hep sen hayırsız, hep sen gitmeyensin. Suçlusun kabul etmelisin deniliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder